Als afgestudeerde in zowel Taal- en Letterkunde als Dans, probeert Elisabeth Borgermans in haar voorstellingen de verschillende krachten aanwezig in het dansende lichaam te onderzoeken aan de hand van thema’s uit de literatuur, filosofie, muziek en cinema. Dit laatste, cinema, onderzoekt ze tijdens het lab, door zich te omringen met montages van drie cineasten: Fassbinder, Pasolini en Schroeter. Scènes uit hun films worden met projecties of schermen geplaatst in het lab, zodat er een dialoog kan ontstaan tussen de personages, het ritme van de montage en het onderzoekende lichaam van de choreografe in de ruimte. Hiermee stelt Elisabeth de vragen: Hoe kan de politieke impact van deze films vertaald worden naar dans? Kan een choreografe een politiek bewustzijn en impact genereren? En hoe spreek je in deze tijden van politieke radicalisering en verharding over fascisme en ideologie?