Audiovisueel kunstenaar CJ P. Roxas leerde haar vak voornamelijk zelf. ‘Ik ben autodidact aan de slag gegaan en heb ervaring opgedaan in editing, colour grading, etc. Maar ik loop soms nog tegen bepaalde technische dingen aan die ik nog niet helemaal snap – deze onderzoeksperiode is voor mij een manier om die dingen in de vingers te krijgen.’

Het onderzoek richt zich met name op project mapping: het projecteren op een bewegend object in de ruimte. ‘Dat werkt met motion capture en sensor tracking: de software volgt als het ware de beweging van een lichaam in de ruimte en zorgt ervoor dat het geprojecteerde beeld op de goede plek blijft.

‘Een belangrijk element binnen mijn werkwijze is een samenwerking met dansers – ik werk in dit onderzoek samen met [danser en choreograaf] Lucinda Wessels, met wie ik het kunstenaarsduo NORMALIT vorm. Een van de vragen is: hoe kun je dansers door middel van project mapping laten transformeren? Moeten ze daarvoor specifieke kleding aan? En waar moet je verder nog op letten? Mijn stijl neigt naar het surrealisme, en ik ben benieuwd hoe ik de grens tussen droom en werkelijkheid kan opzoeken. Ik neem mijn eigen videomateriaal mee en ik hoop dat de mensen van BeamSystems me met deze vragen kunnen helpen.’