Cat Smits, theatermaker en actrice, ontwikkelt een concept voor een voorstelling over de Nederlandse asielprocedure waarbij de overheid alleen aanwezig is, zolang personen hun lichaam ter beschikking stellen. De overheid wordt verbeeld door ‘in de lucht geprojecteerde’ teksten. Vier spelers vangen de teksten. Hun lichaam en de maskers die ze dragen zijn het canvas. Ze werkt samen met Giuliana Dieni, motion graphic designer, en vier performers: Wensley Pique, Thijs Bloodhoofd, Tine Joustra & Ederson Xavier.
Hoe zorg je ervoor dat de choreografie en video mapping parallel lopen? Hoe maak je van maskers projectievlakken? 

‘Aanvankelijk gebruikten we Kinect als motion tracking device. Daarmee kan je beweging en positie van één of twee mensen in de ruimte registreren door het skelet van de performer te volgen. Bij deze opzet blijkt de Kinect in de war te raken, omdat de vier performers vaak te dicht bij elkaar staan en de focus alleen op de maskers moet liggen.
Een andere optie is een infraroodsysteem, waarbij de maskers behandeld zijn met verf die infrarood licht reflecteert. Het systeem ontvangt dan alleen de maskers en kan de video mapping preciezer aansturen. Dat gaan we later uitzoeken.

De timing van het lab was perfect. Ik zat midden in het ontwikkelen van het concept en vlak voor het schrijven van de subsidieaanvraag. De uitkomsten kon ik direct verwerken. Niet alleen artistiek, ook praktisch. Werken met techniek betekent een andere workflow. Er moet vaak herhaald worden, dat vraagt veel van spelers. Een andere planning voorkomt dat misschien. Dat konden we ook meteen meenemen.